A A+ A++

https://chemistry.berkeley.edu/news/george-claude-pimentel

O jednym z ojców nowoczesnej spektroskopii ...

George Claude Pimentel urodził się w Central Valley z francuskimi rodzicami, dorastał w ubogiej części Los Angeles, a po ukończeniu szkoły średniej w 1939 roku pracował na kierunku chemii na UCLA. Ukończył studia w 1943 roku, aby dołączyć do Manhattan Project w Berkeley. Kiedy jednak zrozumiał wszystkie implikacje projektu, zaciągnął się do marynarki wojennej i zgłosił się na ochotnika do służby na okrętach podwodnych w nadziei na przyśpieszenie zakończenia wojny. W 1946 powrócił do Berkeley, gdzie pracował pod kierunkiem Kennetha Pitzera. Po otrzymaniu doktoratu w 1949 roku wstąpił do wydziału Berkeley, którego czynnym członkiem pozostał do śmierci.

W latach pięćdziesiątych George opracował technikę izolacji matrycy, aby uwięzić wolne rodniki, zapobiegając ich utracie w wyniku reakcji chemicznej, a tym samym umożliwiając badanie spektroskopowe. Na całym świecie technika ta doprowadziła do odkrycia wielu wysoce reaktywnych molekuł. Spektroskopia w podczerwieni pozwoliła również George'owi rozwinąć nasze zrozumienie wiązania wodorowego, centralnego elementu całej chemii biologicznej.

W połowie lat 60-tych badania George'a nad szybkimi reakcjami ujawniły tajemnicę przekształcania energii chemicznej bezpośrednio w światło laserowe. Od tego czasu laser chemiczny nauczył nas wiele o reakcjach chemicznych i o transferze energii między cząsteczkami. Został również opracowany do dużych i potężnych systemów laserowych. W międzyczasie, techniki spektroskopowe w podczerwieni George'a okazały się przystosowane do opracowywania instrumentów do zdalnego określania składu atmosfery i powierzchni Marsa. Spektrometry skonstruowane i zmontowane w jego laboratoriach dały dramatyczne wyniki podczas misji kosmicznych Mariners 6 i 7.

George Pimental był antytezą fotelowego naukowca. Nie wystarczyło, że wynalazł kluczowe narzędzie do eksploracji kosmosu; w 1967 roku, w wieku 45 lat, sam zgłosił się do zostania naukowcem-astronautą. Po najbardziej wymagających testach fizycznych i intelektualnych Narodowa Akademia Nauk umieściła go na pierwszym miejscu wśród około tysiąca kandydatów. Tylko odkrycie niewielkiej nieprawidłowości w jednej siatkówce uniemożliwiło mu dołączenie do programu NASA. Kolega aplikant, który czule pamięta ciepło i entuzjazm George'a, przypomina, że gdy George został zapytany, jak zareaguje na perspektywę dwuletniej, ryzykownej podróży na Marsa, natychmiastową odpowiedzią było: „Gdzie mam się zapisać?”

https://chemistry.berkeley.edu/news/george-claude-pimentel

https://mars.nasa.gov/mars-exploration/missions/mariner-6-7/

O misji kosmicznej słów kilka...

Mariner 6 i 7 były drugą parą misji marsjańskich w ramach serii badań Układu Słonecznego prowadzonych przez NASA w latach 60. i 70. Podobnie jak pozostałe Marinery, każdy z nich startował na rakietach Atlas z podwyższającym stopniem dopalacza Agena lub Centaur i ważył mniej niż pół tony (bez paliwa na pokładzie).

W 1969 roku Mariner 6 i Mariner 7 zakończyli pierwszą podwójną misję na Marsa, przelatując nad równikiem i biegunami południowymi, analizując atmosferę i powierzchnię Marsa za pomocą zdalnych czujników, a także rejestrując i przesyłając setki zdjęć. Przez przypadek obie przeleciały nad kraterami i ominęły zarówno gigantyczne północne wulkany, jak i wielki kanion równikowy, który został odkryty później. Ich zdjęcia zbliżeniowe pokazały jednak, że ciemne rysy na powierzchni długo widziane z Ziemi nie były kanałami, jak kiedyś interpretowano w XIX wieku.

https://web.archive.org/web/20071005010835/http://www.strykfoto.org/mariner69/mariner7.htm

Tekst i redakcja: Maciej Gdala

© Politechnika Śląska

Ogólna klauzula informacyjna o przetwarzaniu danych osobowych przez Politechnikę Śląską

Całkowitą odpowiedzialność za poprawność, aktualność i zgodność z przepisami prawa materiałów publikowanych za pośrednictwem serwisu internetowego Politechniki Śląskiej ponoszą ich autorzy - jednostki organizacyjne, w których materiały informacyjne wytworzono. Prowadzenie: Centrum Informatyczne Politechniki Śląskiej (www@polsl.pl)

Zasady wykorzystywania „ciasteczek” (ang. cookies) w serwisach internetowych Politechniki Śląskiej

Deklaracja dostępności

„E-Politechnika Śląska - utworzenie platformy elektronicznych usług publicznych Politechniki Śląskiej”

Fundusze Europejskie
Fundusze Europejskie
Fundusze Europejskie
Fundusze Europejskie