https://en.wikipedia.org/wiki/Jacobus_Henricus_van_%27tHoff
Jacobus Henriks van’t Hoff Jr. Urodził się 30 sierpnia 1852 r. w Rotterdamie jako syn lekarza i już od najmłodszych lat interesował się nauką i przyrodą, był częstym uczestnikiem wycieczek botanicznych, a jego otwartość na filozofię i zamiłowanie do poezji było widoczne już w pierwszych latach szkoły. Wbrew sprzeciwowi ojca podjął studia chemiczne.
Był pierwszym laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie chemii. Jego pionierska praca przyczyniła się do odkrycia współczesnych teorii powinowactwa chemicznego, równowagi chemicznej, kinetyki chemicznej i termodynamiki chemicznej. Van't Hoff sformułował teorię czworościanów węgla w swojej broszurze z 1874 roku, kładąc podwaliny pod stereochemię , opisał zjawisko aktywności optycznej, zakładając, że wiązania chemiczne pomiędzy atomami węgla i ich sąsiadami są skierowane w stronę narożników regularnego czworościanu. Podziela za to uznanie francuskiemu chemikowi Josephowi Le Belowi, który niezależnie wpadł na ten sam pomysł. W 1875 roku przewidział prawidłowe struktury allenów i kumulenów oraz ich chiralność osiową. Jest także powszechnie uważany za jednego z twórców chemii fizycznej.
https://www.nobelprize.org/prizes/chemistry/1901/hoff/diploma/
https://en.wikipedia.org/wiki/Jacobus_Henricus_van_%27tHoff
W 1884 van't Hoff opublikował badanie kinetyki chemicznej zatytułowane Études de Dynamique chimique („Studia z mechaniki chemicznej”). Opisał w nim nowe metody wykorzystania wykresów do określenia kolejności reakcji i zastosowania praw termodynamiki do równowagi chemicznej. . Wprowadził także nowoczesną koncepcję powinowactwa chemicznego. W 1886 roku wykazał podobieństwo zachowania rozcieńczonych roztworów i gazów. W 1887 wraz z niemieckim chemikiem Wilhelmem Ostwaldem założył czasopismo naukowe „Journal of Physical Chemistry”. Pracował nad teorią dysocjacji elektrolitów Svante Arrheniusa i opublikował w 1889 roku fizyczną wiarygodność równania Arrheniusa. W 1896 roku został mianowany profesorem Pruskiej Akademii Nauk w Berlinie. Jego prace na złożach soli w Stasfurcie przyczyniły się do rozwoju pruskiego przemysłu chemicznego, zmarł 1 marca 1911.
Tekst i redakcja: Maciej Gdala
