https://pl.wikipedia.org/wiki/Historia_aspiryny
Historia aspiryny, czyli kwasu acetylosalicylowego (ASA) i jej medycznego zastosowania sięga czasów starożytnych, choć substancja ta jest produkowana i sprzedawana w czystej postaci od 1899 roku. Informacje o lekach wytwarzanych z kory wierzby i innych roślin bogatych w salicylany została znaleziona już w II wieku pne. na papirusach spisanych w czasach egipskich faraonów, około 400 roku p.n.e. Hipokrates pisał o stosowaniu naparów ziołowych zawierających salicylany na obniżenie gorączki, salicylany stosowano także w medycynie orientalnej w starożytności i średniowieczu. Lecznicze właściwości ekstraktu z kory wierzby, takie jak działanie przeciwgorączkowe, przeciwbólowe i przeciwzapalne, doceniono w połowie XVIII wieku.
Lewis i Clark twierdzili, że stosowali napar z kory wierzby jako środek przeciwgorączkowy wśród uczestników ich słynnej wyprawy w latach 1803-1806. Już na początku XIX wieku farmaceuci próbowali i przepisywali różne substancje, które przypominają kwas salicylowy, aktywny składnik wierzby ekstrakt z kory. W 1853 roku chemik Charles Frédéric Gerhardt po raz pierwszy przygotował kwas acetylosalicylowy przez zmieszanie chlorku acetylu z salicylanem sodu; W drugiej połowie XIX wieku inni chemicy ustalili budowę chemiczną tego związku i opracowali skuteczniejszą i wydajniejszą metodę syntezy. W 1897 roku naukowcy z firmy farmaceutycznej i chemicznej Bayer rozpoczęli badania nad kwasem acetylosalicylowym jako mniej drażniącym substytutem powszechnych leków zawierających salicylany. W 1899 roku lek został nazwany Aspiryną i firma Bayer sprzedawała go na całym świecie. Słowo aspiryna było marką stworzoną przez firmę Bayer, a nie nazwą rodzajową samego leku, ale prawa do znaku towarowego firmy Bayer zostały sprzedane lub utracone w wielu krajach. Wzrost popularności aspiryny w pierwszej połowie XX wieku spowodowany był jej skutecznością podczas tzw. pandemii grypy hiszpanki w latach 1918-1919. Rentowność produkcji aspiryny doprowadziła do ostrej konkurencji i rozprzestrzeniania się podobnych produktów i marek. Część zgonów odnotowanych podczas pandemii z 1918 roku była prawdopodobnie związana z zatruciem aspiryną.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Historia_aspiryny
https://en.wikipedia.org/wiki/History_of_aspirin
Popularność aspiryny spadła po wynalezieniu paracetamolu w
1956 r. i ibuprofenu w 1962 r. W latach 60. i 70. W latach 80. badacze tacy jak John Vane odkryli podstawowe mechanizmy i działanie aspiryny. Badania kliniczne prowadzone od lat 60. do 80. XX wieku wykazały skuteczność aspiryny jako antykoagulantu. Sprzedaż aspiryny odbiła się w ostatnich dziesięcioleciach XX wieku i utrzymuje się na wysokim poziomie; lek ten jest często stosowany w profilaktyce zawałów serca i udarów.
Tekst i redakcja: Maciej Gdala
