Start - Aktualności

Autor: System Publikacja: 19.08.2013
Zmarł prof. Antoni Rosikoń. Miał 106 lat
W sobotę, 17 sierpnia, przeżywszy 106 lat, zmarł prof. dr inż. Antoni Rosikoń. Był najstarszym profesorem w Polsce, do końca swoich dni czynnym naukowo.
Antoni Rosikoń urodził się 10 czerwca 1907 r. w Grodkowie Siewierskim jako syn Heleny z d. Nikodem i Wojciecha, pracownika kolei. Wybierając kierunek studiów, poszedł w ślady ojca. W roku 1932 ukończył z wynikiem bardzo dobrym Wydział Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej. Pasją jego życia była szeroko pojęta budowa komunikacyjnych układów kolejowych i geotechnika. Szczególnie interesowały go zjawiska zachodzące w podłożu poddanym wpływom eksploatacji górniczej, w tej dziedzinie stał się wybitnym ekspertem.
Jego wiedza i doświadczenie zawodowe oraz działalność naukowa zostały dostrzeżone i „wykorzystane” do celów dydaktycznych dwukrotnie. Po raz pierwszy w latach 1945-1947, w okresie tworzenia się Politechniki Śląskiej był wykładowcą z przedmiotów: statyka, mechanika gruntów i materiały budowlane. Po raz drugi otrzymał w roku 1965 zadanie znacznie wyższej rangi. Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego w porozumieniu z Ministerstwem Komunikacji powierzyło mu powołanie specjalności drogi żelazne i utworzenie Katedry Budowy Kolei na Wydziale Budownictwa Politechniki Śląskiej. Na stanowisku kierownika Katedry Kolei i następnie dyrektora Instytutu Budowy Dróg pracował do 1977 roku. Osiągnąwszy wiek 70 lat, będąc jeszcze w pełni sił, zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami, odszedł na emeryturę. Nie zaprzestał jednak pracy a związki z uczelnią utrzymał do końca.
Jego dorobek inżynierski i naukowy jest ogromny. Opublikował dziesiątki pozycji, w tym: monografie, rozprawy, wytyczne projektowe, artykuły, referaty, podręczniki i skrypty. Jest również autorem kilku patentów. Wielokrotnie nagradzany był odznaczeniami państwowymi oraz nagrodami i dyplomami przez gremia techniczne i naukowe.
Zwieńczeniem jego pracy zawodowej, naukowej i dydaktycznej było nadanie mu przez Prezydenta RP w dniu 25 maja 2001 r tytułu profesora nauk technicznych. Fakt ten zdopingował go do dalszej pracy. Ostatnią książkę „O obrotach podpór i przęseł mostów” wydał w roku 2007, czyli mając 100 lat. Ostatni wykład dla studentów wygłosił przy pełnej sali w czerwcu br. w Wyższej Szkole Technicznej w Katowicach.
Był człowiekiem wielkiego formatu w wymiarze zawodowym, naukowym i czysto ludzkim. Obdarzony przez los długim życiem, potrafił to życie wykorzystać w pełni, zgodnie ze swoją pasją inżynierską na pożytek ludzi i nauki. Ukochana praca wypełniała jego dni do samego końca. Nieustannie poszukujący, kształcący się, zawsze podążał za postępem wiedzy, sam wnosząc niemały w nią wkład.
Ten wizerunek profesora, człowieka wielkiej wiedzy i ogromnego serca pozostanie na zawsze w pamięci tych, którzy mieli szczęście znaleźć się w jego otoczeniu.
Jego wiedza i doświadczenie zawodowe oraz działalność naukowa zostały dostrzeżone i „wykorzystane” do celów dydaktycznych dwukrotnie. Po raz pierwszy w latach 1945-1947, w okresie tworzenia się Politechniki Śląskiej był wykładowcą z przedmiotów: statyka, mechanika gruntów i materiały budowlane. Po raz drugi otrzymał w roku 1965 zadanie znacznie wyższej rangi. Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego w porozumieniu z Ministerstwem Komunikacji powierzyło mu powołanie specjalności drogi żelazne i utworzenie Katedry Budowy Kolei na Wydziale Budownictwa Politechniki Śląskiej. Na stanowisku kierownika Katedry Kolei i następnie dyrektora Instytutu Budowy Dróg pracował do 1977 roku. Osiągnąwszy wiek 70 lat, będąc jeszcze w pełni sił, zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami, odszedł na emeryturę. Nie zaprzestał jednak pracy a związki z uczelnią utrzymał do końca.
Jego dorobek inżynierski i naukowy jest ogromny. Opublikował dziesiątki pozycji, w tym: monografie, rozprawy, wytyczne projektowe, artykuły, referaty, podręczniki i skrypty. Jest również autorem kilku patentów. Wielokrotnie nagradzany był odznaczeniami państwowymi oraz nagrodami i dyplomami przez gremia techniczne i naukowe.
Zwieńczeniem jego pracy zawodowej, naukowej i dydaktycznej było nadanie mu przez Prezydenta RP w dniu 25 maja 2001 r tytułu profesora nauk technicznych. Fakt ten zdopingował go do dalszej pracy. Ostatnią książkę „O obrotach podpór i przęseł mostów” wydał w roku 2007, czyli mając 100 lat. Ostatni wykład dla studentów wygłosił przy pełnej sali w czerwcu br. w Wyższej Szkole Technicznej w Katowicach.
Był człowiekiem wielkiego formatu w wymiarze zawodowym, naukowym i czysto ludzkim. Obdarzony przez los długim życiem, potrafił to życie wykorzystać w pełni, zgodnie ze swoją pasją inżynierską na pożytek ludzi i nauki. Ukochana praca wypełniała jego dni do samego końca. Nieustannie poszukujący, kształcący się, zawsze podążał za postępem wiedzy, sam wnosząc niemały w nią wkład.
Ten wizerunek profesora, człowieka wielkiej wiedzy i ogromnego serca pozostanie na zawsze w pamięci tych, którzy mieli szczęście znaleźć się w jego otoczeniu.
Msza św. pogrzebowa zostanie odprawiona w sobotę 24 sierpnia o godz. 10.00 w Archikatedrze Chrystusa Króla w Katowicach przy ul. Plebiscytowej.
Po mszy odbędą się uroczystości pogrzebowe na cmentarzu przy ul. Sienkiewicza w Katowicach.
Aktualności
Pokaż wszystkie



Otwarte zasoby edukacyjne
Nie byłoby otwartej edukacji, gdyby nie rozwijająca się technologia. Warto więc zastanowić się, jak wykorzystać nowe narzędzia do usprawniania systemu edukacyjnego, co pośrednio może mieć wpływ na zbliżenia szkoły do rzeczywistości spoza szkolnych murów.

IBUK Libra 2024/2025
Zapraszamy do korzystania z platformy książek elektronicznych IBUK Libra.
Więcej aktualności Mniej aktualności